Simeiz
Simeiz był zamieszkały od najdawniejszych czasów. Kilka wieków p.n.e. była tu grecka osada Simeogoz.
Nazwa miasta z języka greckiego oznacza żagle, które można podziwiać ze skał. Unikalną malowniczość temu miejscu przydają urwiste brzegi, wąwozy i przybrzeżne skały: Diwa, Panea, Łabędzie Skrzydło. Zatoka Simeiz leży między Przylądkiem Aj-Panda a Skałą Cudu. Nad brzegiem morza można wejść na 43-metrowego Mnicha.
W 1931 r. podczas sztormu wiele bloków skalnych odłączyło się od Mnicha, który stracił swój pierwotny wygląd.
W 1848 r. na drodze Jałta - Sewastopol wybudowano kamienny łuk, tzw. Bajdarskie Wrota. Stamtąd można zobaczyć Górę Koszkę (Kot), przypominającą swym kształtem kota z postawionymi uszami, będącą obecnie krajobrazowym i historyczno-architektonicznym rezerwatem. Na klifie postawiono kościół, w którym namalowane są XIX-wieczne freski.
W zachodniej części, na zboczu Koszki, leży największy tauryjski cmentarz z II-I tysiąclecia p.n.e., a na klifie Panea znajdują się ruiny klasztorów i fortyfikacje. Od czasu włączenia Krymu do Rosji do końca XIX w. Simeiz należał do różnych właścicieli: Potoccy, Naryszkinowie, Milutinowie. Najbardziej wpływowi byli Malcowowie. W większości swoich posiadłości założyli winnice i sady owocowe, stwarzając podstawy dla produkcji pierwszej klasy win.
Od 1921 r. wille i dacze dotychczasowych gospodarzy nacjonalizowano i przemieniono na uzdrowiska, dziś głównie sanatoria przeciwgruźlicze. Obecnie w Simeiz jest 10 sanatoriów. W centrum stoi Sanatorium Czerwonej Latarni Morskiej zbudowane w stylu moresque i gotyckim. U podnóży Koszki wznosi się Obserwatorium Astrofizyczne zbudowane w 1900 r., słynące z badań małych planet, komet, asteroidów, spektrum gwiazd, itd. Na zachód od góry znajduje się jeden z największych teleskopów na świecie. Dalej można zobaczyć ścianę Kastropol, zwaną "górą wspinaczy" i kanion zamknięty blokami skalnymi. Są tam również ruiny małej fortyfikacji i góra Diabelskie Gwiazdy.